กฏระเบียบวัดนาหลวง
วัดนาหลวง (อภิญญาเทสิตธรรม)
กฎระเบียบภายในวัด
วัดนาหลวง (อภิญญาเทสิตธรรม)
- ไม่สูบบุหรี่ กินหมาก ของมึนเมาให้เกิดโทษทุกชนิด
- ไม่เล่นของขลัง แร่ เหรียญ ปลุกเสก ติดพิธีรีตรองต่างๆ
- ไม่เมามัวในโลกธรรม ๘ ติดวัตถุ คน สัตว์ สังขาร อามิส ปัจจัย
- มีสังวร ๕ สารธรรม ๕ เป็นวราภรณ์ของกายใจ
- เจริญสมถะ วิปัสสนา มีสติทุกอิริยาบถ น้อยใหญ่
- ต้องละพยศ ลดตำแหน่ง เลิกแข่งดี ไม่มีมานะ ทิฏฐิ มายา
- เว้นสุรา อิตถียา เงินตรา มิจฉาชีพ ไม่ควรแตะต้องและเข้าใกล้อย่างเด็ดขาดเป็นเยี่ยม
- เสพอยู่ซึ่งศรัทธา วิริยะ สติ สมาธิ ปัญญา ปฏิภาณ หิริ โอตตัปปะ
- ไม่ชวนทะเลาะก่อวิวาท ประมาท เกียจคร้าน เห็นแก่กินนอน โอ้อวด มากแต่พูด
- ใช้ของที่มีอยู่ภายในวัด จงรู้จักเก็บรักษา ทำความสะอาด ฉลาดอยู่กับหมู่คณะ สละอารมณ์บ้าๆ บอๆ จากจิตใจ ละพิษโลเลทางกามคุณออกเสีย
- อยู่ด้วยวิหารธรรม ๔ อย่าง สุญญตา อริยา พรหมา อนุบุพพวิหาร ไม่พึงว่างจากธรรมเหล่านี้ แม้แต่วินาทีเดียว
- เคารพกฏระเบียบยึดธรรมวินัย เป็นทางเดินของชีวิตประจำวันตลอดไป.
กฎระเบียบ
การรับพระภิกษุ-สามเณร และแม่ชี พราหมณ์ เข้ามาอยู่วัด
- ต้องมีบริขารครบ และต้องเรียนจบธรรมตรี โท เอก
- ไม่มีโรคน่ารังเกียจ สุขภาพร่างกายแข็งแรง เป็นผู้สุภาพอ่อนโยน
- ต้องมาก่อนวันที่ ๑ เดือนมิถุนายน หรือปลายเดือนพฤษภาคมของทุกปี
- เมื่ออยู่ต้องเข้ารับการอบรมครบทั้ง ๓ ภาค คือ ภาคทฤษฏี (สมถะ – วิปัสสนา) ภาคปฏิบัติ (เข้ากรรมฐาน) ภาคเผยแผ่ (หลักฐานการออกสู่มวลชน)
- สมัครใจในการออกเผยแผ่ หรือธุดงค์ หรืออยู่วัด
- ต้องอบรมครบสมบูรณ์ก่อน จึงจะออกทำงานได้
- ถ้ามาหลังวันที่ ๑ มิถุนายน ทางวัดจะไม่รับ
- ผู้ที่มาอยู่จะต้องจำพรรษาที่วัดนาหลวงอย่างน้อย ๕ ปี จึงจะอนุญาตให้ไปจำพรรษาที่อื่นได้
- ผู้ที่จะมาบวชพระหรือสามเณร จะต้องมาเข้านาค หรือเป็นชีปะขาวก่อนอย่างน้อย ๓ เดือน จึงจะอนุญาตให้บวช
- แม่ชีที่จะมาอยู่จะต้องได้รับอนุญาตจากทางผู้บริหารหรือประธานเสียก่อน และจะต้องอยู่ตามกฏระเบียบอย่างเคร่งครัด
- เมื่อลงไปทำธุระที่อื่นได้ไม่เกิน ๑๕ วัน ถ้าเกิน ถือว่าหมดสิทธ์ในการอยู่ร่วมกัน (ยกเว้นบางกรณี) ไม่นำญาติหรือคนอื่นมาด้วย หากนำมาทางวัดจะให้พักอยู่ด้วยเพียง ๓ วัน จากนั้นต้องเดินทางกลับถิ่นของตนเอง และต้องแจ้งให้เจ้าอาวาสทราบทั้งมาทั้งกลับ
- ผู้ที่มาอยู่ปฏิบัติธรรม อยู่ได้ไม่เกิน ๗ วัน แล้วกลับถิ่นเดิมของตน.
นักบวชไม่เลิกเสพติด บรรพชิตไม่ลดละ สมณะไม่เลิกเมามัน
พรหมจรรย์ไม่หยุดทำชั่ว ภิกษุยังมั่วโลกีย์ จะทำให้แจ่มแจ้งในอนุศาสน์ได้อย่างไร






















Previous
Next